Zichtbare lichtcommunicatie (VLC) is het gebruik van zichtbaar licht als methode om draadloos gegevens te verzenden. VLC is een betaalbare methode om gegevens met lichtsnelheid te verzenden. Het licht dat in VLC wordt gebruikt, ligt tussen 780-375 nanometer. De meeste moderne VLC-implementaties zijn digitaal, maar vroege toepassingen waren onder meer de pre-radiotransmissie van geluid door gemoduleerd zonlicht in de fotofoon die in de jaren 1880 door Alexander Graham Bell werd uitgevonden.
Hoewel radiofrequentie vaker wordt gebruikt voor communicatie, heeft VLC een aantal voordelen ten opzichte van de onzichtbare frequenties van radio. VLC biedt een zeer lage latentie en een hoge bandbreedte, terwijl radio zowel een beperkter spectrum als meer mogelijkheden voor overspraak en interferentie heeft dan VLC. De beperking van de zichtlijn kan ook een veiligheidskenmerk zijn, tenzij een hacker zichtlijn heeft naar een netwerkapparaat op een privénetwerk. Als dat het geval is, kan het nog steeds vatbaar zijn voor een air gap-aanval van de buitenwereld. Li-Fi is een implementatie van draadloze netwerken die gebruik maken van VLC.
Hoewel VLC-technologieën historisch gezien ongebruikelijk zijn, wordt de aantrekkingskracht van op licht gebaseerde communicatie steeds groter naarmate het aantal draadloze apparaten toeneemt en het beperkte radiospectrum steeds voller wordt. De toegenomen aantrekkingskracht in de richting van VLC-technologieën groeit omdat netwerken, die elkaar beïnvloeden in verschillende radiofrequenties, geen interferentie veroorzaken voor VLC. In IoT, VLC tech wordt gebruikt als een communicatiemethode om miljoenen consumentenelektronica en machine-to-machine (M2M) apparaten kosteneffectief te verbinden.