De wetenschappelijke methode is een benadering van het zoeken naar kennis waarbij een hypothese wordt gevormd en getest. Deze methodologie wordt gebruikt om vragen te beantwoorden in een grote verscheidenheid van disciplines buiten de wetenschap, waaronder het bedrijfsleven. Wetenschappelijke methode biedt een logische, systematische manier om vragen te beantwoorden en verwijdert subjectiviteit door te vereisen dat elk antwoord wordt geverifieerd met objectief bewijs dat kan worden gereproduceerd.
Er is niet één juiste manier om de stappen in wetenschappelijke methode op te sommen. Hoe de stappen ook zijn gedocumenteerd, het doel van de wetenschappelijke methode is gegevens te verzamelen die een oorzaak-gevolgrelatie zullen bevestigen of ontkrachten. Wetenschappelijke methode wordt vaak op een lineaire manier uitgevoerd, maar de aanpak kan ook cyclisch zijn, want als eenmaal een conclusie is getrokken, roept dat vaak nog meer vragen op.
Hier volgt een voorbeeld van hoe de stappen in de wetenschappelijke methode kunnen worden gesteld:
- Make an observation
- Ask a question
- Gather background information
- Create a hypothesis
- Create an experiment to test the hypothesis
- Analyze the results of the experiment
- Draw a conclusion
- Share the conclusion
- Decide what question (if any) should be asked next
Here is an example of how scientific method might be used to solve a business problem.
An experiment following the scientific method will feature an independent variable and a dependent variable. The independent variable is the one factor which is changed between tests or groups, and the dependent variable is what changes as a result. In dit voorbeeld is de onafhankelijke variabele welk registratievakje wordt getoond, en de afhankelijke variabele is hoeveel mensen zich als lid aanmelden.
Voorkomende fouten bij het gebruik van de wetenschappelijke methode
Een van de meest voorkomende fouten bij het gebruik van de wetenschappelijke methode is het toestaan van vooringenomenheid ten opzichte van de hypothese. Het vormen van een hypothese is een belangrijke stap, maar het doel van de wetenschappelijke methode is niet noodzakelijkerwijs te bewijzen dat de hypothese juist is; het doel is te leren van het experiment. Dit betekent dat de vragensteller moet oppassen dat gegevens die tegen de hypothese ingaan, niet buiten beschouwing worden gelaten.
Een andere veel voorkomende fout is dat er geen rekening wordt gehouden met systematische fouten in het experiment. Het is bijna onmogelijk om elke onafhankelijke variabele in een experiment te controleren, vooral die welke door menselijke fouten worden veroorzaakt. Daarom worden experimenten vele malen herhaald, maar het is nog steeds mogelijk dat fouten de gegevensanalyse en conclusies beïnvloeden als ze niet worden verwacht of in de gaten worden gehouden.
Ten slotte wordt bij het analyseren van gegevens vaak de fout gemaakt te denken dat correlatie causaal verband inhoudt. Dit betekent dat twee dingen weliswaar samen lijken te gebeuren, maar dat dit niet hoeft te betekenen dat het een het ander veroorzaakt. Als bijvoorbeeld de chocoladeconsumptie van een land correleert met het aantal Nobelprijswinnaars, zou het onjuist zijn te veronderstellen dat het eten van chocolade de kans op het winnen van een Nobelprijs verhoogt. Waarschijnlijker is dat de correlatie gewoon aangeeft dat zowel onderwijs als chocolade toegankelijk zijn voor een meerderheid van de bevolking van het land.
Geschiedenis van de wetenschappelijke methode
De Griekse filosoof Aristoteles wordt soms de vader van de wetenschappelijke methode genoemd, maar vele anderen hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van de wetenschappelijke methode, zoals de islamitische geleerde Ibn al-Haytham, die een proces ontwikkelde voor het opstellen van een hypothese en systematische experimenten, en Sir Francis Bacon, die het belang benadrukte van inductief redeneren. Sir Isaac Newton maakte gebruik van zowel inductieve als deductieve redeneringen om de resultaten van zijn experimenten te verklaren en Galileo Galilei benadrukte het idee dat resultaten herhaalbaar moeten zijn. Andere bekende bijdragers aan de wetenschappelijke methode zijn Karl Popper, die het concept van falsifieerbaarheid introduceerde, en Charles Darwin, die bekend staat om het gebruik van meerdere communicatiekanalen om zijn conclusies te delen.