Synthetische identiteitsdiefstal is het gebruik van iemands persoonlijk identificeerbare informatie (PII), die de dief combineert met verzonnen gegevens om een valse identiteit te creëren.
De dief kan bijvoorbeeld iemands sofi-nummer stelen en dat gebruiken in combinatie met een valse naam en adres. De dief creëert meestal valse bedrijven om de identiteit te voorzien van krediet- en arbeidsverleden. Zodra de identiteit is vastgesteld, kan de dief deze gebruiken om krediet te verkrijgen en bankrekeningen te openen, meestal voor frauduleuze doeleinden. Minder vaak gebruiken dieven de informatie om nieuwe identiteiten voor zichzelf te creëren of om te verkopen.
Synthetische identiteitsdiefstal blijft vaak onopgemerkt. De persoon van wie de gegevens zijn gestolen, heeft meestal niet ook te maken met gestolen tegoeden of afboekingen van hun rekeningen, omdat de dief nieuwe rekeningen opent. De dief heeft toegang tot fondsen via deze rekeningen, die niet zijn gekoppeld aan een echte persoon.
De directe slachtoffers van synthetische identiteitsdiefstal zijn meestal de schuldeisers. Indirect lijden consumenten doordat de verliezen van crediteuren op hen worden afgewenteld. Volgens deskundigen is de overgrote meerderheid van identiteitsdiefstalfraude gebaseerd op synthetische ID's.
Om synthetische identiteitsdiefstal te voorkomen, moet elke organisatie die persoonlijk identificeerbare informatie opslaat, ervoor zorgen dat alle gegevens overeenkomen voor een bepaalde unieke identificator.