Syntaxis is de grammatica, de structuur, of de volgorde van de elementen in een taalverklaring. (Semantiek is de betekenis van deze elementen.) Syntaxis geldt zowel voor computertalen als voor natuurlijke talen. Gewoonlijk denken we aan syntaxis als "woordvolgorde". In sommige talen, zoals het Latijn, wordt syntaxis echter ook bereikt door verbuigingsuitgangen. In computertalen kan de syntaxis extreem rigide zijn, zoals in het geval van de meeste assemblertalen, of minder rigide in talen die gebruik maken van "sleutelwoord"-parameters die in elke volgorde kunnen worden vermeld.
C.W. Morris geeft in zijn Foundations of the Theory of Signs (1938) een indeling van de semiotiek, de studie van tekens, in drie gebieden: syntaxis (de studie van de onderlinge relatie van de tekens); semantiek (de studie van de relatie tussen de tekens en de voorwerpen waarop zij betrekking hebben); en pragmatiek (de relatie tussen het tekensysteem en de gebruiker).