Stereoscopie, soms stereoscopische beeldvorming genoemd, is een techniek die wordt gebruikt om een driedimensionaal effect mogelijk te maken, door een illusie van diepte toe te voegen aan een plat beeld. Stereopsis, algemeen (zij het onnauwkeurig) bekend als diepteperceptie, is de visuele perceptie van verschillende afstanden tussen objecten in iemands gezichtslijn. Er zijn een aantal visuele signalen die ons helpen om dingen op die manier te zien. Als een voorwerp een ander gedeeltelijk verbergt, bijvoorbeeld, begrijpen we dat het voorwerp dichterbij is. Voorwerpen en patronen worden kleiner naarmate ze verder weg liggen en verticale lijnen komen dichter bij elkaar; voorwerpen in de verte zijn waziger en minder diep gekleurd, met een verschuiving naar het blauwe uiteinde van het spectrum.
Het perspectiefverschil tussen voorwerpen die door het linker- en rechteroog worden gezien (binoculaire dispariteit) en onze accommodatie door middel van scherpstelling completeert stereopsis voor normaal kijken.
Een andere technologie, bekend als autostereoscopische beeldvorming (auto 3-D), is gebaseerd op het scherm en vereist niet dat kijkers een speciale bril dragen. Er zijn twee soorten autostereoscopische beeldschermen. Het ene type volgt de positie van het hoofd van de kijker om ervoor te zorgen dat elk oog een ander beeld te zien krijgt. Het andere type beeldscherm maakt gebruik van meerdere perspectieven van elk frame dat tegelijkertijd wordt gepresenteerd, zodat een kijker binnen een bepaald bereik met elk oog verschillende perspectieven te zien krijgt.
Lees meer:
Wikipedia biedt een meer gedetailleerde uitleg van stereoscopie.