Polymeer LED ( light-emitting diode ) - soms light-emitting polymer of polyLED genoemd - is een technologie die gebaseerd is op het gebruik van polymeer als het halfgeleidermateriaal in LED's. Polymeren zijn chemische stoffen die bestaan uit grote moleculen die zelf weer zijn opgebouwd uit vele kleinere en eenvoudiger moleculen: eiwitten en DNA zijn voorbeelden van natuurlijk voorkomende polymeren; vele andere, zoals nylon, zijn kunstmatig gemaakt. Vanwege hun flexibiliteit en sterkte worden polymeren gebruikt voor producten als autobumpers en kogelwerende vesten.
Omdat polymeren licht en flexibel zijn, kunnen ze eenvoudig en goedkoop worden gebruikt voor het maken van dunne-film displays voor toekomstige technologieën als de elektronische krant . Polymeer-LED's hebben een aantal inherente kwaliteiten die bij uitstek geschikt zijn voor dergelijke toepassingen: ze maken kleurendisplays met een volledig spectrum, een hoge helderheid bij lage aandrijfspanningen, een niet-verblindende weergave en een lange levensduur mogelijk. Het is thans mogelijk een klein tekstdisplay te maken door het polymeermateriaal en de elektroden te structureren. De technologie biedt ook een grote belofte als basis voor goedkopere, eenvoudiger verlichtingsbronnen.
Lichtgevende polymeren werden voor het eerst aangekondigd door J. H. Burroughes, Richard Friend, en anderen in een artikel in Nature in 1990.