Een plane, in een networking context, is één van de drie integrale componenten van een telecommunicatie architectuur. Deze drie elementen - het gegevensvlak, het controlevlak en het beheersvlak - kunnen als verschillende werkgebieden worden beschouwd. Elk vlak draagt een ander type verkeer en is conceptueel (en vaak in werkelijkheid) een overlay-netwerk (een telecommunicatienetwerk dat onafhankelijk bovenop een ander netwerk draait, hoewel het door de infrastructuur ervan wordt ondersteund).
Het gegevensvlak (soms ook gebruikersvlak, doorsturingsvlak, draagvlak of draagvlak genoemd) draagt het gebruikersverkeer van het netwerk. Het besturingsvlak draagt het signaleringsverkeer. Besturingspakketten zijn afkomstig van of bestemd voor een router. Het managementvlak, dat het administratieve verkeer vervoert, wordt beschouwd als een subset van het besturingsvlak.
In conventionele netwerken zijn alle drie de vlakken geïmplementeerd in de firmware van routers en switches. Software-defined networking (SDN) ontkoppelt de gegevens- en besturingsvlakken, verwijdert het besturingsvlak uit de netwerkhardware en implementeert het in plaats daarvan in software, wat programmatische toegang mogelijk maakt en als gevolg daarvan het netwerkbeheer veel flexibeler maakt.
Het verplaatsen van het besturingsvlak naar software maakt dynamische toegang en beheer mogelijk. Een netwerkbeheerder kan het verkeer vormgeven vanaf een centrale controleconsole zonder de afzonderlijke switches te hoeven aanraken. De beheerder kan de regels van elke netwerkswitch wijzigen wanneer dat nodig is - prioriteiten stellen, de-prioriteren of zelfs specifieke pakkettypes blokkeren met een zeer granulair controleniveau.