1. In het algemeen is een ontkoppelde architectuur een raamwerk voor complexe werkzaamheden dat componenten in staat stelt volledig autonoom te blijven en zich niet van elkaar bewust te zijn.Van cloud computing wordt soms gezegd dat het een ontkoppelde architectuur heeft, omdat de cloudaanbieder de fysieke infrastructuur beheert, maar niet de toepassingen of gegevens die erop worden gehost.
2. In de informatica beschrijft de term ontkoppelde architectuur een processor in een computerprogramma die een buffer gebruikt om de fetch- en decodeerfasen te scheiden van de uitvoeringsfase. Een ontkoppelde architectuur stelt elke component in staat zijn taken onafhankelijk van de andere uit te voeren, terwijl ook structurele variaties tussen bron en doel mogelijk zijn.
De buffer in een ontkoppelde architectuur scheidt de geheugentoegang en de uitvoeringsfuncties van het programma. De buffer maakt gebruik van het parallellisme tussen de twee om hoge prestaties te bereiken, terwijl wordt voorkomen dat de processor geheugenlatentie "ziet".
In theorie kan een grotere buffer de verwerkingscapaciteit verhogen. Maar grotere buffers genereren meer warmte en gebruiken meer ruimte. Bovendien kan het zijn dat de hele buffer moet worden doorgespoeld als de processor een branch-fout voorspelt, waardoor klokcycli worden verspild en de ontkoppelde architectuur minder effectief wordt. Om deze redenen maken processoren over het algemeen gebruik van een multi-threaded ontwerp.
Ontkoppelde architecturen worden meestal gebruikt in VLIW-architecturen (Very Long instruction Word). Omdat ontkoppelde architecturen niet goed overweg kunnen met controle-intensieve code, zoals die welke wordt gebruikt als geneste takken in besturingssysteemkernels, worden ze niet gebruikt in computers voor algemeen gebruik.
Zie ook: koppeling, losse koppeling, Multithreading, thread safe