Zie ook elektron.
Een neutron is een subatomair deeltje dat zich in de kern van elk atoom bevindt, behalve dat van gewoon waterstof. Het deeltje ontleent zijn naam aan het feit dat het geen elektrische lading heeft; het is neutraal. Neutronen zijn extreem dicht. In geïsoleerde toestand zou een enkel neutron een massa hebben van slechts 1,675 ? 10-27 kilogram, maar als een theelepeltje vol dicht opeengepakte neutronen zou kunnen worden opgeschept, zou het resulterende brok materie miljoenen tonnen wegen aan het aardoppervlak.
Het aantal protonen in de kern van een element wordt het atoomnummer genoemd. Dit nummer geeft elk element zijn unieke identiteit. In de atomen van een bepaald element, bijvoorbeeld koolstof, is het aantal protonen in de kern altijd hetzelfde, maar het aantal neutronen kan variëren. Een atoom van een bepaald element met een specifiek aantal neutronen in de kern wordt een isotoop genoemd. De isotoop van een atoom wordt aangeduid door de naam van het element te schrijven, gevolgd door de som van het aantal protonen en neutronen. De kern van een koolstofatoom heeft altijd zes protonen en meestal zes neutronen, maar sommige koolstofkernen bevatten acht neutronen. Zo is koolstof-12 de meest voorkomende isotoop van koolstof; koolstof-14 komt ook voor, maar is minder algemeen.
Neutronen hoeven niet beperkt te zijn tot de atoomkernen. Ze kunnen helemaal alleen bestaan. Wanneer neutronen buiten atoomkernen worden aangetroffen, krijgen ze fascinerende, bizarre, en potentieel gevaarlijke eigenschappen. Wanneer ze zich met hoge snelheid verplaatsen, produceren ze dodelijke straling.De zogenaamde neutronenbom, die bekend staat om zijn vermogen mensen en dieren te doden terwijl hij een minimaal effect heeft op levenloze fysieke structuren, werkt door een spervuur van neutronen met hoge snelheid te produceren. De hoge dichtheid van deze deeltjes, gecombineerd met hun snelheid, geeft ze extreme energie.
Wanneer een grote ster explodeert en zijn buitenste lagen wegblaast in een schitterende vuurbal die supernova wordt genoemd, is de overblijvende materie ongelooflijk dicht, en stort het in onder zijn eigen zwaartekracht. Wanneer dit stellaire overblijfsel een bepaalde kritische dichtheid bereikt, worden vrijwel alle subatomaire deeltjes neutronen. Het resulterende object is een neutronenster die een diameter kan hebben die kleiner is dan die van de aarde, maar een massa heeft die honderden malen groter is dan die van de zon.Neutronensterren kunnen met hoge snelheid ronddraaien en daarbij uitbarstingen van elektromagnetische straling produceren die in radiotelescopen als periodieke pulsen kunnen worden gehoord. Deze hemellichamen worden pulsars genoemd. Als een neutronenster dicht genoeg is, stort hij ineen tot een zwart gat waarvan de zwaartekracht zo intens is dat niets kan ontsnappen, zelfs geen foton.