Een MBAN (uitgesproken als M-ban) is een medisch body area network (BAN) dat bestaat uit draagbare of geïmplanteerde draadloze medische apparatuur met een laag vermogen.
Draagbare apparaten zijn doorgaans goedkope, wegwerpsensoren die op het lichaam kunnen worden aangebracht en de patiënt bevrijden van de noodzaak om fysiek aan bewakingsapparatuur te worden vastgemaakt. Geïntegreerde apparaten kunnen sensoren zijn die worden ingeslikt voor kortetermijnbewaking of die tijdens een operatie in het lichaam worden geplaatst om fysieke parameters tijdens en na het genezingsproces te bewaken.
De sensoren zenden patiëntgegevens draadloos naar een controleapparaat dat zich op het lichaam van de patiënt of in de nabijheid daarvan bevindt. Het besturingsapparaat, dat als berichtenmakelaar fungeert, stuurt gegevens van de sensoren naar een werkstation in real time via een draadloos lokaal netwerk (WLAN).
In 2012 heeft de Federal Communications Commission (FCC) 40 MHz van het beschermde spectrum in de 2360-2400 MHz-band gereserveerd, speciaal voor draadloze medische apparatuur. Het speciale spectrum voor medische gegevens heeft de transmissie van medische gegevens zowel betrouwbaarder als sneller gemaakt en interferentie van Wi-Fi-apparaten voorkomen.
MBAN-apparaten die gebruikmaken van het beschermde spectrum werken op basis van een vergunning per regel; apparaten moeten goedkeuring hebben van de Food and Drug Administration (FDA) voordat ze in ziekenhuizen kunnen worden gebruikt, maar particulieren hoeven geen zendvergunningen aan te vragen.
Zie ook: Internet of Medical Things (IoMT)