Een magneetstriplezer, ook wel magstriplezer genoemd, is een hardwaretoestel dat de informatie leest die gecodeerd is in de magneetstrip die zich op de achterkant van een plastic badge bevindt. Magneetstriplezers kunnen door een computerprogramma worden gelezen via een seriële poort, een USB-verbinding of een toetsenbordwig, en worden over het algemeen gecategoriseerd naar de manier waarop zij een badge lezen. Zo vereisen insteeklezers bijvoorbeeld dat de badge in de lezer wordt gestoken en er vervolgens wordt uitgetrokken. Bij veeglezers moet de badge volledig door de lezer worden gehaald.
De magnetische strip op de achterkant van een badge bestaat uit magnetische deeltjes op ijzerbasis die in een plasticachtige tape zijn gevat. Elk magnetisch deeltje in de strip is een minuscule staafmagneet van ongeveer 20 miljoenste van een inch lang. Wanneer alle staafmagneten in dezelfde richting gepolariseerd zijn, is de magneetstrook blanco. Informatie wordt op de strip geschreven door de kleine staafjes in noordelijke of zuidelijke poolrichting te magnetiseren met een speciale elektromagnetische schrijver, een encoder genaamd. Het schrijfproces, dat fluxomkering wordt genoemd, veroorzaakt een verandering in het magnetisch veld die door de magneetstriplezer kan worden gedetecteerd. Aangezien er twee verschillende fluxomkeringen kunnen zijn, N-N of S-S, kunnen er twee verschillende informatietoestanden zijn, vergelijkbaar met het binaire systeem dat door computers wordt gebruikt. De magneetstriplezer leest de informatie door de veranderingen in het magnetische veld te detecteren die worden veroorzaakt door de fluxomkeringen op de magneetstrip van de badge.
Die dateren uit de jaren zeventig, worden magneetstriplezers op grote schaal gebruikt voor toegangscontrole en transactieverwerking.