Een leercurve is de weergave in grafiekvorm van de snelheid van het leren van iets in de loop van de tijd of herhaalde ervaringen.
Leercurves zijn een visualisatie van de geschatte moeilijkheidsgraad van het leren van een onderwerp over een bepaalde periode, alsmede van de relatieve vooruitgang gedurende het leerproces. De leercurve biedt een manier om de leerbaarheid van een onderwerp weer te geven.
| De typische plotting van een leercurve toont de tijd (of ervaring) voor het leren op de x-as en het percentage van het leren op de y-as. In de wetenschap (en in tegenstelling tot wat vaak met de term wordt bedoeld) staat een steile leercurve voor een snel aangeleerd onderwerp. Moeilijke onderwerpen zullen langer duren om volledig te leren en bijgevolg een ondiepere curve vertonen. Het relatieve percentage van leren kan laten zien hoe sommige onderwerpen meestal snel kunnen worden geleerd, terwijl sommige moeilijke aspecten kunnen blijven bestaan, wat kan resulteren in plateaus in de grafiek waar het leren stagneert. |
Leercurven worden gebruikt door psychologen, studenten, leraren, werknemers en werkgevers om de vooruitgang in kaart te brengen en verwachtingen te stellen over hoeveel tijd, training en studie nodig kan zijn om bekwame kennis van een onderwerp te bereiken. In de IT worden leercurves gebruikt bij het ontwerpen van gebruikersinterfaces en producten.
Het concept leercurve is bedacht door de Duitse psycholoog Hermann Ebbinghaus in 1885 en geïntroduceerd in zijn boek Über das Gedächtnis (Over het geheugen). Het vroegst bekende gebruik van de Engelse uitdrukking "learning curve" is in Edgar James Swift's "Studies in the Psychology and Physiology of Learning."