Email bankruptcy is een erkenning dat je e-mail onbeheersbaar is geworden en de beslissing om ofwel je inbox te zuiveren en opnieuw te beginnen of, radicaler, e-mail helemaal af te zweren.
De oorsprong van email bankruptcy als term is niet duidelijk. Een van de vroegste voorbeelden van deze praktijk, al dan niet als zodanig geïdentificeerd, was die van Stanford computerwetenschapsprofessor Donald E. Knuth. Knuth was een vroege aanhanger van e-mail, in 1975. Hij gaf het echter 15 jaar later op. Geciteerd in een artikel in The Washington Post, legde Knuth uit "Ik kwam op het werk en begon e-mail te beantwoorden -- drie uur later zou ik zeggen, 'Oh, wat had ik vandaag moeten doen?'" Hij nam de extreme route en stopte gewoon met het gebruik van e-mail en heeft nooit spijt gehad van zijn beslissing, verklarend dat "Ik ben een gelukkig man sinds 1 januari 1990."
Creative Commons oprichter, professor in de rechten en Wired columnist Larry Lessig populariseerde de term en het concept toen hij officieel het faillissement van e-mail verklaarde in een massamail. Nadat hij in 2004 80 uur lang had geprobeerd controle te krijgen over zijn inbox (die twee jaar lang onbeantwoorde berichten bevatte), gaf Lessig het op en liet hij zijn correspondenten weten dat hij afstand deed van de verantwoordelijkheid voor alle berichten die zich op dat moment in zijn inbox bevonden.
Hieronder de stappen die Lessig nam om zijn e-mail failliet te verklaren:
- Hij verzamelde e-mailadressen van mensen die hem berichten hadden gestuurd waar hij niet op had gereageerd.
- Hij kopieerde alle e-mailadressen naar het Bcc-veld van een zelfgeadresseerd e-mailbericht.
- Hij schreef een beleefd briefje waarin hij uitlegde dat hij niet ging reageren op berichten die zich op dat moment in zijn inbox bevonden (en verwijderde ze vermoedelijk).
- Hij vroeg mensen om berichten die echt zijn aandacht nodig hadden, opnieuw te sturen.
Volgens Lessig werd zijn verklaring goed ontvangen: Een paar ontvangers stuurden hun bericht gewoon opnieuw, maar de overgrote meerderheid was "vriendelijk genoeg om gewoon te zwijgen."
Het failliet verklaren van een e-mailbericht bevrijdt je van je e-mailschuld en stelt je in staat om opnieuw te beginnen met, naar je hoopt, een efficiënter e-mailbeheer. Maar, net als bij de financiële tegenhanger, kunnen er gevolgen zijn. Belangrijke berichten kunnen bijvoorbeeld verloren gaan. Bovendien kunt u als minder verantwoordelijk worden beschouwd. Over het geheel genomen zou een faillissement van de e-mail niet moeten worden ondernomen, tenzij e-mailbeheer onmogelijk wordt geacht.