Een diëlektrisch materiaal is een stof die een slechte geleider van elektriciteit is, maar een efficiënte ondersteuner van elektrostatische veld s. Als de stroom tussen tegengestelde elektrische ladingspolen tot een minimum wordt beperkt terwijl de elektrostatische stroomlijnen niet worden belemmerd of onderbroken, kan een elektrostatisch veld energie opslaan. Deze eigenschap is nuttig in condensatoren, vooral bij radiofrequenties. Diëlektrische materialen worden ook gebruikt bij de constructie van transmissielijnen voor radiofrequenties.
In de praktijk zijn de meeste diëlektrische materialen vast. Voorbeelden zijn porselein (keramiek), mica, glas, kunststoffen, en de oxiden van verschillende metalen. Sommige vloeistoffen en gassen kunnen als goede diëlektrische materialen dienen. Droge lucht is een uitstekend diëlektricum, en wordt gebruikt in variabele condensatoren en sommige types van transmissielijnen. Gedestilleerd water is een redelijk diëlektricum. Een vacuüm is een uitzonderlijk efficiënt diëlektricum.
Een belangrijke eigenschap van een diëlektricum is zijn vermogen om een elektrostatisch veld te ondersteunen terwijl minimale energie in de vorm van warmte wordt afgevoerd. Hoe lager het diëlektrisch verlies (het deel van de energie dat als warmte verloren gaat), des te effectiever is een diëlektrisch materiaal. Een andere overweging is de diëlektrische constante, de mate waarin een stof de elektrostatische fluxlijnen concentreert. Stoffen met een lage diëlektrische constante zijn onder meer een perfect vacuüm, droge lucht, en de meeste zuivere, droge gassen zoals helium en stikstof. Materialen met een matige diëlektrische constante zijn onder meer keramiek, gedestilleerd water, papier, mica, polyethyleen, en glas. Metaaloxiden hebben over het algemeen hoge diëlektrische constanten.
De voornaamste troef van stoffen met hoge diëlektrische constanten, zoals aluminiumoxyde, is het feit dat zij de vervaardiging van hoogwaardige condensatoren met een klein fysisch volume mogelijk maken. Maar deze materialen zijn over het algemeen niet bestand tegen elektrostatische velden die zo intens zijn als die van stoffen met een lage diëlektrische constante, zoals lucht. Als de spanning over een diëlektrisch materiaal te groot wordt -- d.w.z. als het elektrostatische veld te intens wordt -- zal het materiaal plotseling stroom beginnen te geleiden. Dit verschijnsel wordt diëlektrische doorslag genoemd. In componenten die gassen of vloeistoffen als diëlektrisch medium gebruiken, keert deze toestand zichzelf om als de spanning tot onder het kritische punt daalt. Maar in componenten die vaste diëlektrica bevatten, resulteert diëlektrische afbraak gewoonlijk in permanente schade.