Een bright-line regel, ook wel bekend als een bright-line test, is een wet of norm die bedoeld is om ondubbelzinnig te zijn en subjectieve interpretatie te voorkomen. Bright-line regels worden vaak gebruikt om snelle, voorspelbare en consistente beslissingen te nemen.
In het rechtssysteem, bright-line regels kunnen rechtbanken snel beslissingen nemen wanneer juridische precedent is geschapen. Hoewel sommige rechtsgeleerden de voorkeur geven aan harde regels met heldere lijnen, klagen critici dat deze te simplistisch zijn om consistent echte gerechtigheid te verschaffen. Per definitie houden heldere regels geen rekening met individuele omstandigheden of veranderende maatschappelijke normen.
In de communicatiediensten in de Verenigde Staten heeft de Federal Communications Commission (FCC) de Open Internet Order van 2010 aangenomen om heldere regels te bieden voor vaste en mobiele breedband. Deze regels, die een belangrijke rol blijven spelen in discussies over Netneutraliteit zijn:
- Geen blokkering - breedbandaanbieders mogen de toegang tot legale inhoud, toepassingen, diensten of niet-schadelijke apparaten niet blokkeren.
- Geen throttling - breedbandproviders mogen legaal internetverkeer niet belemmeren of verslechteren op basis van inhoud, toepassingen, diensten of niet-schadelijke apparaten.
- Geen betaalde prioritering - breedbandproviders mogen niet tegen betaling bepaald legaal internetverkeer bevoordelen boven ander legaal verkeer.