De arbeidsproductiviteitsratio is een metriek die het aantal geproduceerde arbeidseenheden per gewerkte tijd uitdrukt. Productiviteitsratio's kwantificeren in wezen output/input, waarbij input de gewerkte tijd is en output arbeidseenheden.
De ratio kan worden gebruikt om de productiviteit voor de meeste soorten werk te kwantificeren, zolang een geldige arbeidseenheid kan worden geïdentificeerd. Voor een fabrieksarbeider is de arbeidsproductiviteit eenvoudig te berekenen. Als de arbeider 1000 widgets in een week produceert, kan de productiviteitsratio 1000/40 zijn. Voor een schrijver is de situatie minder duidelijk, maar een arbeidseenheid zou het aantal woorden of het aantal stukken inhoud per dag of per week kunnen zijn.
De arbeidsproductiviteitsratio kan de effectiviteit van individuele werknemers, groepen van werknemers, teams of de organisatie als geheel vaststellen. De ratio's kunnen ook worden gebruikt om de variabiliteit van de productiviteit van werknemers in verschillende omgevingen en omstandigheden te onderzoeken.
Onderzoek naar productiviteitsratio's kan het management helpen de meest effectieve scenario's voor een optimale output te bepalen. De resultaten kunnen de verwachtingen in de war schoppen en dwingende implicaties hebben voor bedrijfsbeleid en -beslissingen. Zo hebben meerdere studies op de werkplek aangetoond dat lange overuren de totale productiviteit negatief kunnen beïnvloeden, in plaats van deze te verhogen zoals de bedoeling was. In een van die studies, waarin de productiviteit bij 40 en 60 uur per week werd vergeleken, werden de verhoudingen bijvoorbeeld als volgt gerapporteerd: 35:40 (35 arbeidseenheden bij een 40-urige werkweek) en 25:60 (25 arbeidseenheden bij een 60-urige werkweek): Mensen die 60 uur per week werkten, produceerden in feite minder eenheden dan degenen die 40 uur per week werkten, waarschijnlijk als gevolg van zaken als vermoeidheid, letsel en burn-out.
In de afgelopen jaren hebben vergelijkingen van productiviteitsratio's de business case ondersteund voor het verkorten van de werktijden, het bieden van een prettige werkomgeving en het ondersteunen van de balans tussen werk en privéleven, omdat is aangetoond dat deze dingen niet alleen leiden tot een grotere betrokkenheid van werknemers, maar ook tot een betere algehele productiviteit en winstgevendheid voor de organisatie.