De aandachtseconomie is het collectieve menselijke vermogen om zich bezig te houden met de vele elementen in onze omgeving die mentale aandacht vereisen. De term weerspiegelt een erkenning van het feit dat de menselijke aandachtscapaciteit beperkt is en dat de inhoud en gebeurtenissen die om aandacht vragen die capaciteit ver te boven gaan.
De erkenning van aandacht als een beperkte en waardevolle hulpbron heeft in verschillende contexten verschillende implicaties. In het persoonlijke leven en het human resources management (HRM), bijvoorbeeld, wordt aandachtseconomie toegepast om mensen te helpen hun mentale bronnen zo effectief mogelijk in te zetten voor productiviteit en balans tussen werk en privé. Voor contentproducenten en marketeers daarentegen is de aandachtseconomie een competitief landschap waarin ze strijden om een zo groot mogelijk deel van de handelswaar.
Het concept van de aandachtseconomie werd voor het eerst ontwikkeld door Herbert Alexander Simon, een Amerikaanse econoom, politicoloog en cognitief psycholoog. In zijn artikel uit 1971, "Designing organizations for an information-rich world," legde Simon uit hoe informatie en aandacht de wetten van vraag en aanbod volgen:
"[I]n een informatierijke wereld betekent de rijkdom aan informatie een schaarste aan iets anders: een schaarste aan wat het ook is dat informatie verbruikt. Wat informatie verbruikt, ligt voor de hand: het verbruikt de aandacht van de ontvangers. Een overvloed aan informatie leidt dus tot een schaarste aan aandacht en tot de noodzaak om die aandacht efficiënt te verdelen over de overvloed aan informatiebronnen die hem zouden kunnen opslokken."
Sinds 1971 is de hoeveelheid informatie exponentieel blijven groeien, met name sinds de komst van internet en de sociale media. Aandachtsmanagement wordt steeds belangrijker om mensen te helpen zo effectief mogelijk om te gaan met het enorme aantal gebeurtenissen en de enorme hoeveelheid content die we dagelijks tegenkomen.